Wrevel is de misnoegdheid over iets, die zich nog niet rechtstreeks uitspreekt; gevoelt men misnoegen over eene lage daad, die verachting opwekt, dan spreekt men van verontwaardiging. Neemt deze toe in kracht en komt er hartstocht bij in het spel, dan noemt men de uiting van dit gevoel boosheid, gramschap of toorn. Boosheid ziet meer op het gevoel en is niet zoo sterk, toorn ziet op de uiting van den hartstocht en, terwijl gramschap een gevoel van misnoegen in zich sluit, dat van langeren duur is, gaat toorn sneller voorbij. Hevige toorn, waarbij de misnoegde buiten zich zelf is en de macht over zijne rede verliest, noemt men woede. Is dit laatste niet het geval en heeft men meer de hevige uiting van den toorn op het oog, dan noemt men deze verbolgenheid. Uit de gramschap zich niet en verbindt zich met haar lust om zich te wreken dan ontstaat er wrok, Snel opkomende doch voorbijgaande opwelling van toorn noemt men drift; waar zij gedurig voorkomt, daar is zij het gevolg van oploopendheid, uit deze zich eensklaps zeer sterk dan spreekt men van opvliegendheid. Drift, oploopendheid en opvliegendheid zijn hoedanigheden van het karakter. Men is driftig, oploopend of opvliegend, maar men wordt niet oploopend of opvliegend, wel driftig, maar dan in den zin van vertoornd.