Zijne smart door het uiten van geluiden en het storten van tranen aan den dag leggen. De weenende maakt geen, de schreiende weinig, de huilende veel misbaar. Grijnen wordt inzonderheid gezegd van het schreien van knorrige kinderen. Bij alle vier worden tranen gestort; dit kan ook het geval zijn bij krijten, eigenlijk kreten uiten, dat dikwijls voor huilen of schreeuwen gezegd wordt. Kermen en kreunen geven te kennen dat de geluiden het gevolg zijn van pijn of smart; kreunen wordt meer gezegd van een zacht geluid, kermen van een sterker geluid, met weeklagen vermengd; huilen en kreunen worden ook gebruikt om de uitingen van dieren uit te drukken, de andere woorden niet.

Een schel stemgeluid doen hooren. Schreeuwen kan nog gearticuleerd zijn. Gieren en, nog sterker, gillen geven het uitbrengen van een onaangenaam, hoog stemgeluid te kennen. Krijten en krijschen drukken hetzelfde uit, maar krijten met de bijgedachte van smart, terwijl krijschen soms de bijgedachte van boosheid kan hebben.