Eene poging aanwenden om tot eene nauwkeurige kennis van iets te geraken, of een doel te bereiken. Verkeert men geheel in het onzekere omtrent de uitkomst zijner nasporingen, dan onderzoekt men; meent men daarentegen eene bepaalde uitkomst te mogen verwachten, dan neemt men de proef. De waarnemingen der natuurkundigen moeten, om tot den rang van wetenschappelijke waarheden verheven te worden, door proef nemingen worden bevestigd. Beproeven is, naar zijne oorspronkelijke beteekenis, onderzoeken of iets goed is, iets aan eene proef onderwerpen. Een steen beproeven, een stoomketel beproeven, een nieuw geweer beproeven. Beproeft de harten of zij uit God zijn. Gaandeweg is de zin van beproeven beperkt tot dien van het wagen van eene poging om te zien, of men eene zaak kan uitvoeren, en of er mogelijkheid bestaat om haar uit te voeren. Ik wil het wel eens beproeven. In de spreektaal wordt hiervoor meest probeeren gebruikt.