Aarzelen en schromen; het tegenovergestelde van doortasten, duiden een niet durven beginnen aan, of een niet durven doorzetten van hetgeen men begonnen heeft. Ter onderscheiding van aarzelen, dat vroeger terugdeinzen beteekende, doch thans aanduidt, uit besluiteloosheid zich bedenken waar men handelen moet, geeft schromen meer uitdrukkelijk eene zekere vrees om te handelen te kennen. Hij aarzelt niet te doen wat hij zijn plicht acht. Schroom niet Hem om hulp te vragen, Hij kan redden, Hij alleen. Weifelen is het niet kunnen komen tot een besluit, omdat het ons aan geestkracht ontbreekt; in twijfel staan het niet weten te kiezen tusschen twee zaken, omdat er evenveel vóór als tegen te zeggen valt; zich bedenken zijn half genomen besluit nog weder overwegen. Zich bedenken heeft door de verandering, die dikwijls hiervan het gevolg was, de beteekenis gekregen van besluit veranderen. Dralen en talmen zien meer op het noode overgaan tot eene handeling. Dralen onderstelt, dat het langzaam de hand aan iets slaan het gevolg is van zekere vreesachtigheid; talmen ziet meer op de traagheid, waarmede men te werk gaat.

Zijn tijd slecht besteden of met zijn werk niet vorderen. Het eerste gedeelte dezer bepaling slaat op beuzelen, het tweede gedeelte op de drie laatste woorden, terwijl in futselen zoowel het begrip ligt van zich bezig houden met eene nietigheid, als dat van zeer traag, niet doortastend, arbeiden. Wie beuzelt verspilt zijn tijd (of zijne woorden: beuzelpraat) aan nietigheden; wie talmt, treuzelt en sukkelt, houdt zich wel bezig met degelijke werkzaamheid, maar schiet er niet mee op. De talmer stelt uit, de treuzelaar maakt geen spoed, de sukkelaar wil wel, maar kan niet. Hij talmde lang eer hij begon, en treuzelde vervolgens zoodanig, dat ik hem voor een rechten sukkelaar zou gehouden hebben, als ik hem niet beter gekend had.

Beide woorden drukken het langzaam en weifelend voortgaan met iets uit. Dralen wordt ook gebruikt als men nog niet de hand aan het werk geslagen heeft; het veronderstelt bij den draler weifeling of vrees. Talmen wordt meest gebruikt als de handeling begonnen is; het geeft een langzaam voortgaan aan, waarvan traagheid of ongenoegzame kracht oorzaak is.

Traagheid betoonen.

Dralen doet hij, die door zijn weifeling of vrees tot geen besluit komt en dus met het werk niet begint.

Talmen doet hij, die wel met het werk begonnen is, maar er geen voortgang mee maakt, doordat hij of te traag van aard is, of zich te zwak voor de opgenomen taak gevoelt, of wel om andere reden (bijv. om tijd te winnen).