Eene wildernis is eene woeste plek, die niet bepaald onvruchtbaar behoeft te zijn; woestenij noemt men eene woeste streek, welke het soms niet enkel aan kultuur maar ook aan vruchtbaarheid ontbreekt; eene woestijn is eene landstreek, die tengevolge van gebrek aan water, van plantengroei ontbloot is. Wat vroeger wildernis was, is thans een schoone hoeve. De Sahara is eene woestijn.

Want zonder zulk een morgenschijn;
Zou d 'aard niets dan een woestenije,
De mensch een wreede helharpije
En God een dwing'land zijn.

Een onbewoonde landstreek.

Een woestijn is een landstreek zonder bewoners of plantengroei tengevolge van watergebrek; een wildernis is een onbewoonde streek, waarin alles in natuurstaat wild dooreengroeit, waar de natuur vrij spel heeft; zij kan zeer wel vruchtbaar en dus voor ontginning geschikt zijn: de wildernissen van Afrika; en woestenij onderstelt, dat de plek grond vroeger bebouwd was en thans verwilderd is: Duitschland geleek na den 30-jarigen oorlog op vele plaatsen een woestenij.