Iemand in kennis stellen van een feit. Iemand te kennen geven dat iets geschied is laat in het midden of dit door woorden of teekens geschiedt. Iemand er kennis van geven, of hem er -mee bekend maken, be-teekenen beide alleen: tot zijne kennis brengen, dat het feit volbracht is, zonder meer in bijzonderheden te treden. Dit is ook het geval met verwittigen; dit veronderstelt echter dat de persoon, tot wiens kennis iets gebracht wordt en voor wien het van belang is het te weten, onbekend met het feit is. Vermelden en melding maken van worden bij voorkeur gebezigd met betrekking tot nadere bijzonderheden, waarin de lezer of hoorder belangstelt, maar die toevallig of met opzet zijn verzwegen. Dat stond er niet bij vermeld. In berichten, mededeelen en melden ligt meer het denkbeeld van het geheele verloop der handeling tot iemands kennis brengen, terwijl men bij verhalen nog meer in bijzonderheden treedt.