Afleiding is de afwending der gedachte van hetgeen ons inspanning of kwelling geeft, op iets, dat onzen geest opgewekter stemt. Waar de rust van den geest gesteld wordt tegenover de inspanning door den arbeid, spreekt men van ontspanning. Verpoozing ziet meer op het tijdelijke en aangename der rust. Meer op het vermaak ziende, dat de afleiding veroorzaakt, is uitspanning. Ook afleiding wordt dikwijls in dezen zin gebruikt. Bij verstrooiing veronderstelt men, dat de afleiding der gedachte wordt gezocht om zorgen te verzetten, of onaangename gedachten te ver-jagen: verstrooiing wordt ook voor uitspanning genomen. Heb nu eens braaf pleizier, gij hebt ook wel eenige afleiding noodig. Na een inspannenden arbeid moet men wat ontspanning hebben. Daar hij zooveel verdriet en moeilijkheden te huis had, zocht hij verstrooiing, ten einde zijn leed te vergeten.

Een voorval of eene bezigheid, waardoor iemand van iets afgetrokken wordt. Bij afleiding wordt de gedachte bij iets anders bepaald dan bij het werk, waaraan men bezig is. Stoornis duidt iets aan, dat iemand de geregelde voortzetting van een werk verhindert. Een opstel onder veel afleiding vervaardigd. Hij ondervond veel stoornis bij zijn werk, zoodat het tot zijn leedwezen niet op den bepaalden tijd klaar kon komen.