Wat geen einde neemt. Eindeloos geeft te kennen dat iets geen einde heeft; dat aan eene handeling geen einde komt. Oneindig had oorspronkelijk de beteekenis van geen einde hebbende, maar heeft later de beteekenis gekregen van onbegrensd; zoo groot dus van afmeting, dat men het zich niet als een begrensd geheel kan voorstellen; hieruit heeft zich de beteekenis van zeer groot ontwikkeld. Men spreekt van een eindelooze, niet van eene oneindige vlakte, daarentegen van een oneindig, niet van een eindeloos groot getal. Men zegt zoowel het oneindig kleine als het oneindig groote. Voor oneindig wordt in dichterlijke taal ook ongemeten gebruikt, eigenlijk dat wat nooit gemeten is, en niet gemeten kan worden.

't Ongemeten boeide onz' oogen,
En ons lied zijt gij, o zee!