Eene wijze van doen, die men in een meer of minder ruimen kring van menschen aantreft. Gewoonte is hetgeen men sinds korter of langer tijd gewoon is te doen; het is het eenige dezer woorden dat van de wijze van doen van één persoon gezegd kan worden. Gebruik is de algemeen heerschende wijze van doen of eene van oudsher bestaande gewoonte, die soms bijna kracht van wet gekregen heeft. Zede, meest slechts in het meervoud gebruikt, heeft eene uitgebreide beteekenis, en ziet vooral op het geheel der verschillende gewoonten, die het kenmerkende uitmaken van het huiselijk en maatschappelijk verkeer van een volk. Het nieuwjaarwenschen is eene gewoonte of een gebruik. Het strijdt met onze zeden een meisje in de wereld te brengen, voordat zij is aangenomen. Zwang heeft de beteekenis van gebruik, maar is slechts in eene enkele uitdrukking: in zwang. Mode is eigenlijk de manier of wijze om zich te kleeden, doch heeft ook de meer algemeene beteekenis van gebruik gekregen.

Waar deze woorden in rechten tegenover elkander gesteld worden, duidt gebruik aan, het recht om van eens anders zaak of goed zooveel vruchten te genieten als men voor zich en zijn gezin noodig heeft; terwijl vruchtgebruik het recht geeft om van eens anders zaak of goed al de vruchten te trekken en al het genot te hebben, dat de eigenaar hebben kon. Bij vruchtgebruik mag men dus de vruchten, die men zelf niet noodig heeft ten eigen bate verkoopen; bij gebruik komen deze aan den eigenaar of ingebruikgever terug. Vruchtgenot is het recht dat de ouders hebben om van het vermogen hunner kinderen, tot deze den ouderdom van twintig jaren hebben bereikt, zoo zij niet eerder gehuwd zijn, de opbrengsten te genieten.