Uitroepen van droefheid, ter uiting van verschillende graden van pijn of smart. Ach! geeft meer uitdrukkelijk een smartelijk gevoel van de ziel te kennen; ai! en au! zijn meer kreten van lichaamspijn. Helaas geeft hetzelfde als ach, maar plechtiger te kennen, en is eene bewuste uitdrukking der smart, terwijl ach een onwillekeurige uitroep daarvan is. Och! is niet zoozeer eene uitdrukking van droefheid of smart als wel van ongeduld, misnoegen of verlangen! Och! stoor mij niet telkens! Och! mocht ik haar nog eenmaal wederzien! Ach en och, bij de uiting van een wensch gebruikt, verschillen in zooverre dat ach smart over het gemis van iets aanduidt, och het verlangen en de begeerte om iets te bezitten of terug te hebben. Ach, keerden de dagen mijner jeugd nog eens terug.

Och! waar' die zon alree verrezen, Die nooit weer naar het westen zinkt. Och, mocht ik mijn vader en moeder nog eens terugzien.