affix (zn):
а́ффикс(en) —.
(en) —.
(zh) 必須附著於其他詞根或詞幹的語素., добавле́ние(en) —., дополне́ние(en) —., прида́ток(en) —., аффикс(fr) morphème.
(nl) 1. een gebonden morfeem dat aan een ander morfeem wordt toegevoegd om zo een nieuw woord te vormen.
(nl) 2. een gebonden morfeem dat aan een ander morfeem wordt toegevoegd om zo een nieuw woord te vormen.
(sv) morfem.
(de) —.
(pl) —., вложение(fi) liitetty asia.
(fi) kielitiede., дополнение(fi) liitetty asia.
(fi) kielitiede., приложение(fi) liitetty asia.
(fi) kielitiede., смычка(fi) liitetty asia.
(fi) kielitiede., суффикс(de) Linguistik: an einen Wortstamm angehängte Endung, die der Wortbildung oder Flexion dient.
(ja) 語の後ろに付加されて派生語を作る形態素., сустав(sv) 1.4 lingvistik.
affix (ww):
прикрепля́ть(en) —., прикрепить(de) transitiv: an etwas fest anbringen.
cached Via: Dbnary en WikiWoordenboeken
Via: Memodata.com