bandit (zn):
банди́т(en) —., банди́тка(en) —., разбо́йник(en) —., разбо́йница(en) —., бандит(de) Verbrecher, Straßenräuber, der meist einer kriminellen Gruppe angehört.
(sv) (egentligen bannlyst) bov, förbrytare.
(nl) 1. een schurk of misdadiger.
(pl) —., разбойник(fi) maantien varrella ohikulkijoita vaaniva ja ryöstävä varas.
bandit (bn):
бандитский(pl) —.
cached Via: Dbnary en WikiWoordenboeken
Via: Memodata.com