carriage (zn):
воз(en) —., каре́та(en) —., каре́тка(en) —., оса́нка(en) —., пово́зка(en) —., похо́дка(en) —., сто́йка(en) —., теле́га(en) —., экипа́ж(en) —., вагон(de) antriebloses Schienenfahrzeug.
(de) Fahrzeug zum Transport beliebiger Dinge, mit Muskelkraft bewegt.
(fr) Élément d’un train destiné au transport de passagers.
(pl) —., карета(fi) hevosen vetämä kuljetusväline.
(de) —.
(nl) 1. vierwielig rijtuig met vering, vaak gesloten, dat getrokken wordt door paarden., вагон, повозка(sv) rörlig del av skrivmaskin.
(sv) transportmedel., повозка(fi) hevosen vetämä kuljetusväline.
(de) —., тележка(fr) (Art) Pièce mobile animée reliant divers organes d’une machine.
(fr) Sorte de voiture à quatre roues, propre à porter divers fardeaux., транспорт(de) Beförderung, Transportieren von Gütern, Personen, Tieren.
(de) —., экипаж(fi) hevosen vetämä kuljetusväline.
(de) —., бричка(fi) hevosen vetämä kuljetusväline., каретка(pl) —., коля́ска(sv) vagn för barn., коляска(fi) hevosen vetämä kuljetusväline., лафет(pl) —., осанка(sv) kroppshållning.
Via: Dbnary en WikiWoordenboeken
Via: Memodata.com