mushroom (zn):
гриб(en) —.
(ca) Fong.
(ca) Fong.
(el) μύκητας.
(de) oberirdisch wachsendes Teil eines Pilzes[1] aus fleischigem Stiel und Hut.
(fr) « Fructification » temporaire et visible, le sporophore.
(fr) Chose qui se mange.
(fi) itiöemä.
(it) {{Term|botanica|it}}.
(it) {{Term|gastronomia|it}} corpo fruttifero commestibile, tossico o velenoso.
(lt) lt.
(de) —.
(pl) —.
(nl) 1. vruchtlichaam van een doorgaans onder de grond levende schimmel of zwam.
(sv) (mat) fruktkropp.
(zh) 食用菌類., грибни́ца(en) —., шампиньон(de) Pilz aus der Gattung der Blätterpilze; Speisepilz.
mushroom (ww):
расширяться, увеличиваться в объёме(fi) kasvaa runsaasti., ходить гриб(fi) kerätä sieniä.
mushroom (bn):
грибови́дный(en) —.
Via: Dbnary en WikiWoordenboeken
Via: Memodata.com