possession (zn):
владе́ние(en) —.
(en) —.
(en) —.
(nl) 2. het houden van een goed voor zichzelf.
(nl) 1. al iemands bezittingen., облада́ние(en) —.
(en) —., зависимый|зави́симая террито́рия(en) —., бѐсоодержи́мость(en) —., добро́(en) —., иму́щество(en) —., одержи́мость(en) —., скарб(en) —., со́бственность(en) —., владение(de) Recht: tatsächliche Sachherrschaft.
(fr) Jouissance, faculté actuelle de disposer ou de jouir d’un bien..
(fr) (Grammaire) Rapport exprimé par les adjectifs possessifs, les pronoms possessifs, les adpositions, les verbes, etc..
(fr) Terres possédées par un état ou par un particulier..
(fr) (Théologie chrétienne) État d’un homme qu’on dit possédé par le démon..
(pl) —.
(sv) faktisk rådighet över saker eller rättigheter.
(pl) —., обладание(de) Recht: tatsächliche Sachherrschaft.
(pl) —.
(pl) —., добро(fr) Possession en argent, en immeuble, ou autrement.
(pl) —., одержимость(de) —.
(pl) —., невозмутимость(pl) —.
cached Via: Dbnary en WikiWoordenboeken
Via: Memodata.com