Het brengen van een lijk naar de begraafplaats. Begraving, in Vlaanderen nog het gewone woord, bij ons door begrafenis verdrongen, was evenals het meer deftige teraardebestelling, zoowel het gaan naar het kerkhof, als de eigenlijke daad van begraven in de aarde. Thans is 't alleen in de laatste beteekenis in gebruik, en in de andere beteekenis vervangen door het gewone begrafenis en het meer deftige teraardebestelling. Uitvaart is bijna uitsluitend in dichterlijken en verheven stijl in gebruik; wordt het in den gewonen stijl gebezigd, dan heeft het betrekking op de begrafenis van een zeer aanzienlijk persoon. In de taal van de R. C. kerk beteekent het de kerkdiensten en missen, die kort na iemands dood te zijner eere worden gehouden of gevierd.

De gezamenlijke personen, die een lijk naar de begraafplaats vergezellen. Begrafenis is het meest gewone woord, en wordt ook gebezigd in de beteekenis van de handeling van het begraven zelf, en in die van de plechtige bijeenkomst van verwanten en vrienden in het sterfhuis. Lijkstoet daarentegen wordt alleen gebezigd voor de gezamenlijke personen, die achter het lijk aan gaan, terwijl lijkstaatsie eene bijzonder plechtige en indrukwekkende lijkstoet is, ter eere van een zeer aanzienlijk persoon.