Herinnering is het zwakst, en is òf het vermogen van zich iets weer voor den geest te roepen, òf het weder te binnenbrengen zelf; het moet door nadere bepalingen versterkt worden, b.v. blijvende herinnering. In vergelijking met aandenken drukt gedachtenis meer het aanhoudende uit, heugenis een langeren duur; geheugenis is deftiger en tevens iets sterker dan heugenis; beide wijzen op den diepen indruk, dien de persoon of zaak heeft nagelaten. Nagedachtenis wordt alleen van het in de gedachten voortleven gebruikt, wanneer het overleden personen geldt; gedachtenis geldt van levenden en dooden, van zaken zoowel als van personen. Herinnering, aandenken en gedachtenis worden ook gebezigd voor een voorwerp dat de gedachtenis, het aandenken en de her innering ten opzichte van personen, die van ons gescheiden zijn, levendig moet houden. In aandenken blijven. Hij schonk mij dit tot een aandenken. Doet dit tot mijne gedachtenis. De herinnering aan mijn verblijf ten uwent zal mij altoos aangenaam zijn. Bij menschen geheugen of heugenis.