Te kennen geven, dat men zich tegen eene daad niet verzet. Toestaan, veroorloven en vergunnen zeggen niets anders, dan dat men aan het volbrengen van iets geen hinderpalen in den weg stelt. Gij hebt mij in uwe macht, als gij er dus op blijft aandringen, dan zal ik wel genoodzaakt zijn u die vergunning te verleenen. Toestemmen, bewilligen en inwilligen onderstellen eene uitdrukkelijke goedkeuring. (Zie toestemmen). Bij inwilligen is de toestemming meer afgedwongen, bij bewilligen meer vrijwillig. Voor ditmaal zal ik uw verzoek nog eens inwilligen. Mozes bewilligde bij den man te wonen.

Zeggen, dat men hetgeen een ander gezegd heeft, als goed en waar erkent. Bij toestemmen kan men zich eerst verzet hebben, bij toegeven is dit altijd het geval. Beamen onderstelt dit niet; het zegt alleen, dat men volkomen de woorden, door den ander gesproken, goedkeurt, ze wel tot de zijne maken wil. Beamen onderstelt dan ook volstrekt geen voorbehoud, wat bij toegeven en toestemmen wel mogelijk is. Ik geef gaarne toe, dat gij in hoofdzaak gelijk hebt, maar enkele punten vereischen nog nader onderzoek. De beklaagde moest toestemmen, dat de zaak zoo geschied was, als de getuige verhaald had. Ik beaam ten volle, wat de vorige spreker gezegd heeft; slechts op enkele punten is hij niet uitvoerig genoeg geweest.