De algemeene beteekenis der werkwoorden is: door de zintuigen indrukken in den geest opnemen; zij verschillen ten opzichte van den graad der energie van den geest. Gewaarworden is het zwakst, het is het zich bewust worden van eene aandoening of een indruk; eene gewaarwording is een indruk, die tot ons bewustzijn komt. Waar nemen is acht geven op de gewaarwordingen, hare eigenaardigheden opmerken, en deze van elkander onderscheiden. De inhoud van hetgeen men waarneemt is eene waarneming. Aanschouwen veronderstelt aanwending van het oordeel, en is het samenvatten van de verschillende waarnemingen tot een geheel, in welks beschouwing men zich meer of minder verdiept. Eene aanschouwing is de uitkomst van een aanschouwen, een beeld van het waargenomene door het aanschouwen in den geest voortgebracht; dit beeld blijft het eigendom van den geest, ook nadat de zinnelijke indruk opgehouden heeft. De geest kan haar weer als voor het oog te voorschijn roepen; dit heet zich iets voorstellen, en het product dezer werking eene voorstelling. Aanschouwing, voorstelling en zich voorstellen zijn in de hier bedoelde beteekenis alleen in de zielkunde in gebruik.

De beelden die zich in onze ziel vormen van hetgeen buiten ons is, noemt men voorstellingen. Begrip is de inhoud eener voorstelling met afscheiding van al het bijkomstige. Eerst wanneer men tal van verschillende voorwerpen eener zelfde soort heeft gezien, en er zich telkens eene voorstelling van heeft gevormd, komt men tot het begrip van dat voorwerp. Wanneer wij begrip tegenover voorstelling en idee stellen, is begrip de korte inhoud der ervaring door ons verstand opgemaakt. Terwijl bij voorstelling meer gedacht wordt aan het vormen van een beeld van wat buiten ons in de wereld gelegen is of er gedacht wordt, verstaat men onder idee meer de voorstelling, die door onze rede in het leven wordt geroepen. Denkbeeld is het algemeene woord voor elk beeld, dat onze gedachte zich vormt. (Zie ook bedunken).